ARENA WALK W SHINSEINIE

Kuro szedł sobie przez teren pustynny i słyszał jakąś nie licha wrzawę na szczycie wielkiej góry. Pewnie odbywa się tam jakiś festiwal walki wręcz, na dystans lub coś związanego z walką. Innych myśli nasz ukochany Kuro nie miał. w jego głowie cały czas grał chyba w Immortal Combat, bo nawet przez chwile nie przestawał myśleć o walce. Nawet nie wiecie jak mu było cięzko w człapać się po stromej ścianie na sama górę. Musze wam opowiedzieć te wielkie doznanie.

Kuro oczywiście przechadzał sie obok pionowej ściany wesoło pogwizdując. Słysząc wrzawę tam wyżej popatrzył na ogromną pionowa ścianę, tak z przynajmniej 31 pięter do nieba. Nad jego głowa pojawił sie wykrzyknik sugerując... Sami sie domyślcie. Następnie nad głowa zawadniał znak zapytania a nasz człowieczek zaczął sie oglądać w prawo i lewo. Znalazł Lasso i wtedy ruszyła ta świetna gra. Prawie jak Indiana Johns. Lasso zakręciło się w rekach facecika i przecięło równo powietrze aby złapać za jakieś drzewo lub gałąź wyrastającą ze ściany. Kuro zrobił dwa machnięcia rekami aby wejść odrobinę wyżej i nie dotykać ziemi nogami. Wtedy też rozbujał się co nie licho, lina puściła i poleciała na następne drzewko. Wtedy nad "ziomeczkiem" pojawiły się dłonie klaszczące co chwile i zapalił się migoczący kwadrat z narysowana litera "z" tak jakby teraz na klawiaturze trzeba było to klikać do oporu i jak najszybciej. Wtedy ta postać będąca w niesamowitej grze, znów zaczęła się bujać, lecz tym razem wyskoczyła spidem w górę rozwijając skrzydła, które wyglądem przypominają kawał kartonu z przylepionymi piórami. . Zaczęła lecieć wzdłuż pionowej ściany, za pomocą swych "niby skrzydeł" niewiadomego pochodzenia. Zresztą ta gra jest chyba produkcji chińskiej...Jednym słowem badziewie. "Niby upadły" teraz fruną danym jakby "pasem" i co chwile musiał go zmieniać odchylając się w prawo i lewo, aby unikać spadających głazów i jakiś dziwnych drzew. Wreszcie udało mu się dostać na skalna półkę, gdzie dalej już prowadziły schody. Już chciał ruszać, gdy z ziemi wyrósł ogromny BOSS...Tfuuu ogromny robak. Oczywiście zmagania głównego bohatera gry były nadzwyczaj szybkie. Wyrzucił swoje lasso i zaczepił o koniec robaka giganta. Ten zaczął lecieć jak jakiś wąż po ziemi i został skierowany za pomocą "lejców" na schody, już bohatera siedzącego na grzbiecie "wiernego rumaka". Reszta drogi minęła spokojnie na tym czymś. Będąc u schyłku swej drogi, widząc już nawet koniec ściany wyskoczył razem z robakiem i puścił line spadając w zwolnionym tepie. Zwierze wpełzło z impetem w ziemie, a raczej wryło się. Bohater upadając na ziemie wzniósł tumany kurzu, a gdy opadły wreszcie słyszał donośnie ta wrzawę i widział... Okazało się że to było...RADIO. Już Kuro był całkowicie załamany gdy to zobaczył... A TO JESZCZE NIC! Jeko oczy utkwiły na jakimś dziadku wychodzącym z windy która była dosłownie kilka metrów dalej. Załamany kuro położył się wyczerpany na ziemi i się wkurzając przeklinał wszystko, co sugerował dumek z napisami :"#%$@#$%" i co chwile sie zmieniającymi na "@#$%!@#". Tak dotarł na szczyt i tu ma się odbyć ta niepowtarzalna walka...Oczywiście Kuro nie ma o tym czymś bladego pojęcia....
*Zgłaszam się do walki jako wygrany*

Statystyki:
Siła Ataku: 30
Zręczność: 5
Wytrzymałość: 40
Skupienie: 15
HP: 400
MP: 150
Moce
Tempus Slowdown(OFF +DEF = 2 czary)
Podwójny Cios
Opętanie
Sacratam

Na teren ogromnej areny znajdującej się na szczycie samotnej pustynnej góry wkroczył młody chłopak. Był odziany w stary pobrudzony pustynny płaszcz z podartymi końcówkami i kapturem. Młodzian spojrzał z pod kaptura przed siebie widząc przemykające przed nosem całe tłumy ludzi rozmawiających o odbywających się tutaj walkach. Przez kilka minut Setsuna słuchał rozmów tutejszych osób dysząc głęboko, gdyż wspinaczka nie należała do najłatwiejszych ....... i najbezpieczniejszych. Zdjąwszy kaptur ruszył przed siebie, niestety jednak nie zauważył walającego się po podłodze niedojedzonego banana i jak się domyślacie nadepną na niego. W wyniku wdepnięcia na ów owoc chłopak poślizgnął się wywijając fikołka do tyłu i frunąc do wejścia którym wkroczył spadając z góry z milknącym krzykiem cytując. "O kuuuuuuuuuu%$@#^&!!!". Od momentu wypadku minęło kilka godzin, po czym zza krawędzi wejścia wynurzyła się niczym peryskop ręka, która chwyciła się pierwszej lepszej powierzchni by się podciągnąć, po kilku minutach młodzik wychylił spoconą, brudną głowę na której widniała rozjuszona twarz. Podczas gdy Setsuna próbował wgramolić się na szczyt, jakiś przechodzień skończył pić napój z puszki i rzucił go gdzie popadnie z całej siły. Niestety ofiarą puszki został nasz bohater, który dostał z impetem pustym opakowaniem po napoju tracąc równowagę i ponownie spadając z góry wrzeszcząc cytuje ponownie. "Znooooowuuuuuuuu.........." . Leżąc poobijany na dole wiedział że gdyby nie zdolność tworzenia zbroi byłby już martwy. Chłopak pozbierał się z trudem do całości, strzepując kurz i piach. Setsuna wziął kilka wdechów i przymierzał się do ponownej wspinaczki, gdy usłyszał jakieś śmiechy parę metrów dalej. Młodziak ruszył w kierunku dźwięków. Po kilku minutach wojownik ujrzał jak ludzie wchodzą do wnętrza góry przez wielkie wrota. Dostawszy się do środka mężczyzna ujrzał windę, która jechała w górę. Na twarzy chłopaka zagościła niezdrowa, kamienna powaga. Ze swoją zastygłą w powadze miną wsiadł do windy i pojechał na szczyt, będąc pewien jednej rzeczy, że weźmie udział w bitwach które tam maja miejsce jak tylko odpocznie po wyczerpującej przygodzie.

Zaraz kontynuuję
Staty:

SA: 30
ZR: 00
Wytrz: 40y
MP:200
Techniki:
1.Suctum (Tarcza)
2. Sacratam (Nietykalność)
3. Tempus Slowdown (Forma Obronna)
4. Stworzenie
5. Tempus Slowdown (Forma Ataku)

Nic nie wiedziałby o walkach, gdyby nie fakt, że podczas głębokiego snu usłyszał w swojej głowie szum. Zmysły słuchu natrafiły na wrzawę, która mimochodem dotarła aż do wrażliwych zmysłów Maru. Ocknął się z drzemki i przetarł oczy. Nie do końca był pewny czy powinien to sprawdzać, w przewadze występowały ludzkie głosy i tylko dzikie salwy mogły nieco zakrzywić ten obraz. Coś się działo, a chłopak jako ciekawy świata i przygód chciał to przebadać osobiście. Podniósł się z ziemi i zabrał tylko to co miał w kieszeniach ze sobą, aby okiełznać nieznane dźwięki.
Nadstawiał uszy przemierzając las, który gdzieś po dwóch kilometrach drastycznie kurczył się, przeobrażał się w iglasty, a później w małe drzewka, krzaczki, zarosty. Po drodze znalazł kilka grzybów na posilenie, gdyby zgłodniał za jakiś czas. Szedł tak długo, aż zamiast żyznej gleby natrafił na suchy piach. Pustynia jak się patrzy. Nie zniechęciło to chłopaka, nawet przyspieszył kroku. Mimo gorąca nie zdejmował płaszczu, z przyzwyczajenia. Może trochę żałował, żar lał się z nieba. Jakieś dwadzieścia minut później dojrzał wieeeeeeelką górę, skalistą na pustyni. To właśnie coś z góry huczało i wrzało od okrzyków. Teraz zrozumiał niektóre słowa. „Przenieś to”, „Sprawdź kable”, „Umyłeś krzesła?” i tak dalej, co razem dawało bardzo dziwny kształt. Tym bardziej zaintrygowało go to, więc nie wahając się dotarł aż pod skałę. Wielka, bardziej olbrzymia skała wznosiła się na kilkadziesiąt pięter do góry. Piękny musiał być stamtąd widok. Gdyby umiał latać, to wzniósłby się wysoko i bez problemów tam wylądował. Pozostała mu wspinaczka.
Drobił szybkie kroki dookoła skały, aby znaleźć jak najbardziej dogodne wejście. Bardzo zdziwił się, gdy zamiast prostego wejścia na szczyt były pionowe ściany, a na jednej z nich… drzwi od windy. Nie było kolejek, wyglądała jak fatamorgana, bardzo nie pasowała do ogólnego wizerunku góry. Może to przez te grzybki, które szamał po drodze? W każdym bądź razie jak przejechał dłonią po stalowych elementach, to sparzył sobie palce jak o żelazko. W istocie, to były prawdziwe drzwiczki do windy. Wcisnął plastikowy przycisk, aby przywołać windę na dół. Drzwiczki otworzyły się, nikogo nie było, więc wszedł bez ceregieli do środka i wybrał ostatnie piętro. Sto drugie. Na pięćdziesiątym dosiadło się kilku fachowców od elektryki, którzy nie zwrócili uwagi na Maru. Nawet to dobrze, chłopak nie chciał rzucać się w oczy. Nie wiadomo gdzie się znajdował, może nie mógł tu przebywać.
Jak wjechał na samą górę jego oczom ukazał się wielki transparent z ogłodzeniem, że tu, na szczycie wielkiej góry, odbędzie się turniej. Aż dech mu zamarł z wrażenia. Właściwie czemu miałby nie spróbować. Po zapoznaniu się z regulaminem i odnalezieniu informacji, że nie bije się tutaj nikogo aż do śmierci zawodnika, zapisał się. I udał się do wyznaczonej kwatery, aby poczekać na innych zawodników. Chyba jednego już dostrzegł, też różnił się od otaczających go ludzi.

Statystyki:
Siła Ataku: 20
Zręczność: 0
Wytrzymałość: 50
Skupienie: 20
HP: 500
MP: 200

Moce:
1. Sacratam
2. Tempus Slowdown (obrona)
3. Zwierzęcy Instynkt
4. Przywołanie
5. Sanun Sanguinem (Zdrowa Krew)

Przepraszam, ale rezygnuje (wraca po tygodniu kary na neta)
Walkower dla Ala
Możecie mi obciąć połowę i tak marnych stat
Ten turniej i tak dla mnie jakoś za szybko jak ledwo co napisałam KP, a jeszcze w fabule nic
Jeszcze raz przepraszam
Proszę kontynuować beze mnie


Statystyki:
Siła Ataku: 20
Zręczność: 30
Wytrzymałość: 23
Skupienie: 17

HP: 230
MP: 170

Techniki:
Patronum
Ostrze Przeznaczenia
Stworzenie
Amica Vires
Industria Spera