Jezioro

Niewielkie jeziorko obok polany. Mnóstwo zieleni i piękne widoki na okolicę.

___Wrócił w swoje strony, po nie dość dużej podróży. Nie mógł powiedzieć, w rodzinne strony, ponieważ tak naprawdę to nie posiadał nigdy rodziny, ale to było dawno. Jak zwykle musiał trochę pomyśleć, a do tego najlepszym miejscem było jezioro. Czyste i zawsze wolne. Mało co ludzi tutaj przychodziło, bo trudno było dojechać samochodem. W tych czasach, to nikomu nie chce się chodzić, tylko by jeździli i oglądali telewizje w domach. Jest bardzo dużo ciekawych miejsc do obejrzenia, ale po co.
___Usiadł pod drzewem, w cieniu, mając dobry widok na taflę wody, która była zanadrzu spokojna. Wiatr ustał, nie tworząc fal. Jego moc rosła, czuł to. Chciałby stać się najpotężniejszym magiem i opanować chociaż większość dostępnych zaklęć. Chciałby bardziej umieć panować nad wiatrem. Nie jest aż taki wspaniały. Musi popracować, by jego ataki były skuteczniejsze, a obrona lepsza. Ataki na dystans nie są łatwe, jak się wszystkim wydaje. Jest podatny na konfrontacje bezpośrednią. Ale o tym, nikt nie musi wiedzieć. Jeżeli przeciwnik by miał chodź by trochę rozumu, by sam się domyślił.
___Chwycił za nieduży kamień, rzucając go w wodę. Widząc jak fale się rozchodzą, wpadł na pewien pomysł. - "A gdyby tak odbić ataki z bliskiej odległości? Za pomocą wiatru na przykład? To jest możliwe." - Wstał gwałtownie i stanął przy wodzie, spoglądając w swoje odbicie. Koncentracja mocy i wir powietrzny wytworzy podmuch, który będzie wstanie odrzucić przeciwnika nawet na duże odległości. Kiedyś już tak próbował, ale to było w innej dziedzinie. Skoncentrował się i zaczął od wirowania powietrza. Większe kamienie i piasek, zaczęły podnosić się i oddalać się od chłopaka. Prędkość odrzutu, zależała już od wagi przedmiotu. Z czasem, gdy wiatr się rozwinął, nabrał dwa razy większego tępa odpychając wszystko co było w jego zasięgu. Woda tworzyła coraz to większe fale, a drzewa uginały się na boki, tworząc charakterystyczny dla tego dźwięk. Gdy poczuł, że osiągnął swój cel uspokoił się stopniowo uspokajał. Gwałtowne zatrzymanie mogło źle wpłynąć na przyrodę, a nawet na jego samego. Wszystko co się stanie gwałtowne jest niebezpieczne.

OOC: Ubieganie się o technikę Fala Podmuchu.

Tokaji: Zaliczone zaklęcie Fala Podmuchu - za zgodą: Aaon'a.

Technika wywołała nieco zamieszania w otoczeniu. Liście słabiej utwierdzone na gałęziach odezwały się i pognały przed siebie, a ptaki oderwały się od gniazd trochę przestraszone widokiem unoszących się luźnych przedmiotów. Wśród nich była pewna osóbka wielkości dłoni, która musiała interweniować. Przede wszystkim stała się ludzką postacią, która teraz sięgała Tokaji'owi do podbródka.

Mała wróżka:

Miała w ręku dziwny przedmiot, który wyglądał jak ogromny lizak, a odziana była w bardzo kosztowne ubranie z płatków czarnej róży. Strąciła z kostiumu jednym gestem dłoni fałdkę na materiale i zwróciła się do władcy wiatru:
-Prosiłabym najpierw uprzedzać o takich poczynaniach, proszę Pana. Teraz trzeba sprawdzić czy nikomu nic nie jest.
Machnęła lizakiem dwa razy ku górze, a czarno-biały świder okręcał się penetrując okolice. Chyba nic większego się nie stało, bo dziewczynka za chwilę znów podjęła rozmowę:
-Pan jest władcą wiatru? Miło mi Pana poznać. Jestem Esteria, wróżka mieszkająca nad tym jeziorem. Pańskie moce przydałyby się w innym miejscu...
Ucięła spoglądając się w bok i opierając się o dużego lizaka.

___Zrobił to. Na szczęście, technika ta nie zabiera zbyt dużo energii, tak naprawdę to w ogóle, bo wraca do właściciela. To jest tylko rozproszenie i powrót, to z czym zmaga się na co dzień. Wiedział coraz to więcej, ale zarazem ciągle mało. Potrzebuje jeszcze dużo czasu, by osiągnąć swój wymarzony efekt.
___Stojąc tak nad wodą, która już dochodziła do siebie usłyszał czyiś głos. Odwrócił się, lecz za pierwszym razem nikogo nie zobaczył, spojrzał w dół i dopiero wtedy dostrzegł dziewczynę, która była o głowę niższa od niego. Następny ktoś, kto chce go powstrzymać od treningu, bo może zniszczyć wszystko do o koła. Nie ma innych, odpowiednich miejsc na trening. Na bezimiennej wyspie żyje jakiś wariat, więc to tez odpada. Nie ma zamiaru tam na razie wracać.
___Niepokoiło go trochę, że dziewczyna wie iż jest władcą wiatru. Nie jest osobą publiczną, ani nie chwali się swoimi zdolnościami, ale być może widziała to co przed chwilą zrobił. Chyba nie jest głupia. Nieważne.
- Gdzie i za ile? - powiedział zimnym tonem głosu. To go zazwyczaj interesowało. Wróżka z wielkim lizakiem. Tego jeszcze nie widział. Musiała przybrać tylko ludzką postać, bo wcześniej jej tutaj nie widział, a ma dobry wzrok. Nie słyszał też o takich stworzeniach. Ciekawiło go, co miała do zaoferowania.

OOC: Jak coś, to nie widać obrazka.

Esteria:

Hm, władca wiatru miał słuszność zachowując dystans od nieznajomej wróżki. Tylko wiedział jak się nazywa i to, że zna jego sekret. Tak jak przypuszczał, widziała jego trening. A właśnie, trochę egoistycznie się zachowała, że przerwała ćwiczenia, ale bała się, iż zrobi większe szkody. Nie znała jego siły w mocy.
-To nie jest pilne, więc może poczekać. A do zaoferowania mam wiele: materialne i niematerialne rzeczy.
Pozwoliła sobie wbić lizak w ziemię i usiąść sobie na jego szczycie spoglądając na chłopaka z góry i wywijając nad jego głową chudymi nóżkami.
-Jakby Panu powiedzieć... wróżki mają wiele zalet, ale i wad. Na przykład czerpanie energii z istot żywych, najczęściej roślin. Problem jest taki, że na drugim krańcu tego jeziora mieszka okrutny pustelnik, który chce zabagnić swoimi czarami caaaaały ten obszar. Wróżki nie mogą się do niego zbliżyć, gdyż otoczył się magicznym kręgiem, który wyznaczony jest przeciwko nam. Ale nie wie, że w pobliżu jest ktoś, kto nie jest wróżkiem i mógłby go "zdmuchnąć" stamtąd. Obecnie śpi, lecz krąg aktywny jest dzień i noc, a dokładne miejsce pobytu pustelnika jest nieznane, stąd można poczekać do nocy, aż pojawi się i zaatakować.
Wielkimi oczkami lustrowała swojego skąpego w słowach rozmówcę i dodała z uśmiechem:
-Dla Pana to zapewne pestka. Zgodzi się Pan na ratunek przyrodzie tego jeziora?
Zapytała z nadzieją w głosie.

Occ:
Poprawione, dzięki ^^ U mnie było widać, ale dla pewności zmieniłem źródło przesyłu obrazka.

Esteria:

Ona gaduła i marzycielka mogłaby rozprawiać o drobnostkach godzinami, ale nie Władca Wiatru, który czekał na precyzyjne wypowiedzi ze strony Esterii.
-Z przedmiotów mógłby spodobać się Panu Kastet Huraganu.
Gdy wspomniała o tym przedmiocie, to świdry na lizaku zaniknęły, a przekazały obraz wyglądu biżuterii nasączonej magią.

Kastet Huraganu:

Po chwili obraz rozmył się, a dziewczyna miała taki przedmiot na swojej dłoni, trochę za duży jak na jej drobne rączki. Uśmiechnęła się i schowała przedmiot do kieszeni.
-Z tych niematerialnych... to dwie. Ale teraz jak tak patrzę na Pana to chyba tylko jedna. No nic, przedstawię obie. Jedna to odwdzięczenie się przy wypowiedzeniu dwukrotnie mojego imienia. Zjawię się i postaram się pomóc jak najlepiej umiem. Zawsze mogę podesłać inną wróżkę, która zna się lepiej na danym fachu. A druga niematerialna to... -zawahała się trochę, nie mniej jednak powiedziała sympatyczniejszym tonem niż przedtem- ...koleżankę.
Zeskoczyła z lizaka i stanęła przed Tokaji'em już z poważną miną.
-Jest Pan zainteresowany, czy muszę szukać dalej?

Esteria:

Zgodził się, co za ulga. Oglądała jak Tokaji bawi się falami na wodzie wypuszczając z ust większy haust powietrza niż zabrał do swoich płuc. Niewątpliwie miała do czynienia z Władcom Wiatru.
Ocknęła się jak chłopak dodał głośniej pytanie o pustelniku. Ten nikczemnik był tajemniczy, i tylko dwa razy miała z nim do czynienia osobiście, a plotek nie będzie powtarzać, które są bez pokrycia.
-Właściwie to mało wiem o tym pustelniku, proszę Pana. Przede wszystkim zamienia wodę w bagno... nie wiem czemu. Ale poza tym potrafi stworzyć ogniste kule. Spalił mi nimi skrzydełka...
Widać było po Esterii, że jest to dla niej wielka ujma na honorze, może dlatego nie przebywała ze swoimi, tylko zamieszkiwała skraj Krainy Wróżek z Jeziora. Przed tym wypadkiem wręcz przeciwnie, chciała żyć wśród społeczeństwa Wróżek, a teraz nie.
-... nie wiem ile potrafi. Wiem, że jest agresywny.
Dokończyła i wzięła lizaka wbitego w ziemię do ręki, żeby oddalić się o parę kroków i stanąć na przeciwko Tokaji.
-Chce Pan poćwiczyć walkę wręcz?

Esteria:

Uf, w końcu może zejść z oficjalnego tonu, nie przepadała za nim za bardzo i chyba za sztucznie brzmiał w jej ustach, skoro chłopak sam z siebie przedstawił się. Trochę zbiło ją z tropu to, że Tokaji nie walczył wręcz. Może to i dobrze, bo skupiał się jedynie na mocy, którą dzierżawił w sobie. Gdyby umiał walczyć fizycznie i mentalnie, to mógłby nie osiągnąć nigdy perfekcji w jednej dziedzinie.
-Masz prawo pytać, wszak mało kto wie o wróżkach. Są różnorodne, nawet w swoich mocach. Jeśli chciałeś zapytać o moje zdolności, to podstawa dla każdej wróżek - zmiana rozmiaru ciała. Mogę być taka jak teraz (to jest mój maksymalny rozmiar), albo wielkości kciuka. Poza tym potrafię wyczuwać inne istoty na duże odległości i ocenić ich kondycję zarówno zdrowotną jak i duchową. Reszta niech póki co zostanie tajemnicą.
Mrugnęła do chłopaka i uśmiechnęła się lekko. Dawno z nikim nie rozmawiała, więc dziękowała w myślach, że Władca Wiatru przyzwala jej na swoje wywody.
-Nie oczekuj zbyt wiele ode mnie, jako społeczeństwo jesteśmy silne, ale odosobnione wróżki nie są już takie mocne...
I tak zagadkowo kończąc mowę rozejrzała się jeszcze raz po okolicy czy są sami i zdecydowała skurczyć się do malutkiego rozmiaru i wskoczyć na ramię "kompana".
-Uff, tak jest o wiele lepiej, hihi.

Esteria:

Oho, Tokaji chciałby sprawdzić przedmiot przed wyprawą? Zmrużyła nieco oczka słysząc komentarz co do tego, iż tyle co umie to za mało, żeby coś pomóc. Niemal zażądał, aby szkoliła się pod względem tropienia. Coś podobnego! Zeskoczyła z jego ramienia na ziemię i zadzierając głowę wysoko zasłoniła sobie lizakiem dostęp do ostrego światła słonecznego i powiedziała:
-Jaką mam pewność, że oddasz mi ten przedmiot, hm?
Miała dobry humor ogólnie, lecz jeszcze nie znała Władcy Wiatru za dobrze. A co jeśli zdmuchnąłby Esterię tuż po przekazaniu kastetu? Ale z drugiej strony on o niej też wszystkiego nie wie.
-Dobra, ale tylko na próbę i do walki z pustelnikiem. Jak nie wywiążesz się z obietnicy to z kastetu nici.
Machnęła lizakiem-różdżką nad swoją głową i z czarno-białego wiru wyskoczył kastet, który ulokował się w otwartej dłoni chłopaka.
-No, próbuj śmiało. Zwierząt nie ma w promieniu dwóch kilometrów. Nie liczę ryb w wodzie.
Zaśmiała się i dla swojego bezpieczeństwa schowała się za Władcą Wiatru.

Occ:
Już dzisiaj nie odpiszę, wymiękłem heh.

___Chyba się obraziła, gdy powiedział, by podszkoliła swoje umiejętności. Chyba nie do końca go zrozumiała, ale nie lubił sam siebie poprawiać. Zerknął tylko na nią, jak zeszła z jego ramienia i schowała głowę za lizakiem. Uśmiechnął się lekko, bo trochę śmiesznie to wyglądało, gdy tak mały człowieczek, próbuje się schować.
- Nigdy nie ma pewności, ale także nigdy nie zrywam umowy, którą już zaakceptowałem. - powiedział spokojnie, spoglądając przed siebie. Nie zrywa danego słowa, czy też umowy. Nie jest aż taki zły.
___Zgodziła się i dobrze. Tokaji potrafi być stanowczy w takich sprawach, a tutaj rozchodziło się o jego przyszły przedmiot, służący do walki. Musiał wiedzieć na czym stoi i czy warto jest wierzyć wróżką. Nie znał ich wcześniej, ale chętnie by poznał je bliżej. Nie wiadomo, kiedy mogą stać się wrogo nastawione. Zastanawiała go jedna rzecz. Czy istnieją wróżki rodzaju męskiego? Wtedy jak się na nich mówi? Wróżkarze? To była duża zagadka, ale nie chciał o to pytać, by nie wyjść na idiotę.
- Nie martw się. Pustelnika nie musisz się już obawiać. - dodał chwytając mocno kastet w prawej ręce. Wstał i zrobił dwa kroki w przód. Zerknął na broń i na niebo. Miał zamiar wypróbować to w powietrzu. Wziął dość duży zamach i uderzył, tak by fala uderzeniowa poleciała do góry.

OOC: Dokładnie opisz co się dzieje przy uderzeniu xD

Wycelowanie w niebo było rozsądnym posunięciem. Z początku prosta wiązka powietrza, skręcała się spiralnie w ułamkach sekund, aby przy kastecie być ledwo widoczna, a po wypuszczeniu naładowanego pocisku rozszerzała się do promienia dziesięciu metrów. Dość dużo, pewnie z czasem będzie mógł stworzyć jeszcze większy wir powietrzny, ale to jak nabierze wprawy. Ptak, który znalazł się na torze pocisku został wystrzelony jakieś kilkadziesiąt kilometrów stąd z rozpaczliwym piskiem. To wyglądało tak, jakby ptak został najpierw wchłonięty przez huragan, a później wystrzelony jak z katapulty. Ale nic mu się nie stało...

Esteria:

...co sprawdziła Esteria przyglądająca się nowemu koledze. Naprawdę wyglądało to imponująco w jego rękach. Aż zaklaskała w dłoniach dając krótki aplauz.
-No, to rozumiem.
Wyłoniła się zza buta Tokaji i doradziła:
-Powinieneś póki co odpocząć, a nie tylko myśleć o tej walce. Może chciałbyś się czegoś napić?

Esteria:

Jednak oddał kastet mimo, że widziała bardzo szczery uśmiech po włożeniu go. Miał honor i nie splamiłby go takim głupim występkiem jak kradzieżą kastetu. I Esteria uśmiechnęła się, co u niej z kolei było to bardzo częste. Skurczyła go lizakiem do swoich rozmiarów i schowała w kieszeni. Dostała rolę budzika, gdy nadejdzie czas, przytaknęła ochoczo.
-Dobrze, obudzę Cię jak zajdzie potrzeba. Miłych snów.
Sama usiadła na wysuniętym z ziemi korzeniu drzewa o które oparł się Tokaji i chwilę przyglądała mu się z ciekawością. Potem jednak pomyślała, że mógłby czuć jej wzrok na sobie, więc skierowała oczka na niebo i nasłuchiwała przyrody.

***
Nie minęło za dużo czasu, kiedy wróżka dostrzegła coś co nie pasowało do krajobrazu. Czarny dym spowijał tę część jeziora, o której wspomniała, że skrywa się tam pustelnik. Zerwała się z posterunku i zeskoczyła przy uchu chłopaka lekko szarpiąc je swoimi miniaturkowymi rękami.
-Tokaji, obudź się, coś się dzieje!
Zawołała tuż do jego ucha, co mogło być skuteczne w jego obudzeniu. W międzyczasie widziała w lizaku sceny, w których ptactwo przelatujące nad czarną chmurą mdlały i spadały na ziemię. Zaczęła mocniej szarpać Władcę za ucho.

Esteria ze zdziwieniem spoglądała na Tokaji'ego, który tak po prostu oczekiwał tego momentu. Ani cienia strachu. Ba, nawet uśmiechał się na myśl o przeciwniku. Zanim zniknęła z tego miejsca prawdopodobnej walki zawołała w stronę Władcy:
-Uważaj na niego, jest podstępny!
I dała nura do dziupli na drzewie, stamtąd wychyliła głowę. Pod stopami chłopaka zostawiła kastet, który być może przyda mu się w walce. Zawsze to pomoc, i jedyne co mogła zrobić w tej chwili dla wsparcia kolegi.

Chmury ustąpiły pokazując spalony fragment lasu. I czarny punkt, który powiększał się z każdym krokiem, a tuż przy brzegu jeziora zniknął. Dopiero po jakimś czasie znów był widoczny na lądzie, a peleryna osobnika powiewała przy wietrze, który póki co nie był wrogiem dla niego. W końcu wyłonił się zza drzew i stanął bokiem do Władcy z lekko uniesioną głową.

Pustelnik:

Miał na sobie kaptur, który nie odsłaniał mu oczu nawet przy silniejszym wietrze. Wydawało się, że miał mokry płaszcz od wody.
-Witaj nieznajomy. Spotkałeś może przypadkiem wróżkę? Szukam jej.
Esteria schowała się głębiej do dziupli i nie dawała odznak życia. Nerwowo nasłuchiwała obu mężczyzn. Pustelnik, jak określiła go Esteria, nie wyglądał staro, ba, wydawał się być w sile wieku. Czyżby wróżka nie powiedziała wszystkiego?

-A więc widziałeś ją.
Obrócił się dostojnie wprost na Tokaji'ego i podniósł wzrok na niego. Kocia źrenica nie odrywała się od Władcy Wiatru. Pewnie współpracował z wróżką, chociaż trzymał nerwy na wodzy i wydawał się być opanowany. Co innego niż wróżka, o której za chwilę zaczął mówić:

Pustelnik:

-Nie wiem czy powinieneś mieszać się do takich spraw, ale skoro jej chronisz to wiedz, że nie jest bez winy. Zaczarowała moją żonę i odebrała jej życie.
Esteria nadal nie odzywała się, chociaż nie mogła znieść tego co mówi. Zatkała sobie uszy i schowała głowę między kolankami. Natomiast Pustelnik z zimnym spojrzeniem mówił dalej:
-Chcę tego samego. Odebrać jej życie.
Mówił tak jakby to była prawda. Wróżka siedziała w dziupli i nie miała zamiaru wychylać się, zwłaszcza po groźbie uśmiercenia jej. Co zrobi Tokaji?

Pustelnik:

Zdziwił się widząc kastet Huraganu na ręce Tokaji'a, lecz nie skomentował tego. Bardzo podobny miał na swojej ręce, tylko z żółtymi kamieniami. Okazało się, że ten przed nim został wynajęty przez tę wróżkę, aby powstrzymać go od tego co robi.
-Ta wróżka ukradła ciało mojej żony. Nie pozwolę na bezczeszczenie jej obumarłego ciała przez jakąś wróżkę.
Mówił nadal chłodno, chociaż powoli widać było po nim, że rwał się do dalszych przeszukiwań tego miejsca. Jednak jak znaleźć coś wielkości palca na takim obszarze? Było to utrudnione, stąd czynił praktyki mające na celu uprzykrzanie życiu wszystkich wróżek, aby któraś z nich w końcu wydała mu tę jedną - Esterię.
Ucinając swoje burzliwe myśli jeszcze raz spojrzał na przedmiot posiadany przez Władcę Wiatru.
-A gdybym powiedział Ci więcej o kastecie, który masz na ręku, to wskazałbyś miejsce pobytu wróżki?
Wspomniana chciała już stąd czmychnąć, ale zostałaby zauważona. Znalazła sobie kiepską kryjówkę. Mogłaby schować się w trawie, a tak jak wychyli głowę, to byłoby po niej. Szkoda, że nie potrafiła wysyłać myśli do innych, wtedy wszystko by wyjaśniła. Teraz musiała liczyć się z tym co się stanie.

Nie tego spodziewała się Esteria po swoim zleceniobiorcy. Chwyciła się za głowę z szoku. Zdradził ją, że tu jest! Teraz na nic się zda ukrywanie w dziupli, Pustelnik znajdzie ją.
-Coś Ty zrobił!!
Krzyknęła wróżka z dziupli, z której wyskoczyła i zmieniła wzrost na ludzki. Z butną miną spoglądała na Pustelnika, który nawet nie drgnął na widok jej furii. Tylko wwiercał spojrzenie we wróżkę i rzekł.
-Wiesz co masz robić.
Dziewczyna cofnęła się dwa kroki i schowała się znów za Tokaji'em. Na ten widok Pustelnik zmarszczył brwi.
-Nie uciekniesz nigdy ode mnie, lepiej załatwmy tą sprawę pokojowo.
-Chcesz mnie zabić i mówisz tu o pokoju!?
-Zasługujesz na to samo co moja żona od Ciebie.
-Nie ma mowy, nie zgodzę się na to! Twoja żona była złą kobietą!
-Bo zerwała kwiaty z łąki przy jeziorze?
-TAK! A tam był dom Królowej Wróżek! Dostałam taki rozkaz od Królowej, że mam unieszkodliwić intruza.
-Zabijając go? Powoli mnie wyprowadzasz z równowagi...
-Słuchaj, a nie mogę zostać Twoją żoną? Wyglądam jak ona, prawie zachowuję się jak ona...
-MILCZ!
Wysunął kastet i już nacelował na wróżkę, lecz na drodze stał chłopak, za którym schowała się Esteria. Opuścił rękę i poprawiając kaptur rzekł oficjalnym tonem:
-Zróbmy taki układ. Jeśli Władca Wiatru mnie pokona, to zostawię Cię w spokoju, a Ty znikniesz mi z oczu raz na zawsze. Jeśli ja pokonam Twojego znajomego, to oddasz ciało mojej żony, nawet jakbyś miała przez to zginąć. Zgadzacie się? Macie chwilę czasu do namysłu, idę odetchnąć od tej małej wiedźmy...
Nałożył kaptur i zbliżył się do tafli jeziora mocząc sobie twarz dla ochłody. Esteria wychyliła się za Tokaji'em i składając ręce jak do modlitwy zawołała:
-Proszę, proszę, proszę, ja nie chcę umierać! Uratuj mnieee...

Esteria prawie rzuciła się na szyję Tokaji'a, a nie... faktycznie się rzuciła na szyję Władcy i ściskała go w podzięce bardzo spontanicznie.
-Dzięki, dzięki, dzięki!
Chyba zgodziła się na taki układ, skoro dała taki wielki upust radości. Odsunęła się, żeby mógł przygotować się do walki, sama zaś skurczyła się i usiadła w dziupli. Właściwie to mogłaby uciec, ale to nie byłoby w porządku.

Pustelnik:

Pustelnik zdjął kaptur z głowy i natychmiast przyjął pozycję do walki. Widział jak kastet Władcy świecił białym światłem. Podsunęło mu to pewną myśl.
-Dobrze, dziękuję za ukazanie szacunku. Dam z siebie wszystko.
Kastet nieznanego z imienia Pustelnika świecił się na żółto, a po chwili widać było kilka piorunów tryskających z przedmiotu walki. Tokaji mógł już się domyślić jakim żywiołem będzie walczyć w tej potyczce.

Occ:
Masz do dyspozycji dwie opcje.
1. Opisujesz sam przebieg walki, czysto fabularnie, bez użycia dmg, jeden długi post. Jeśli ładnie opiszesz (co jest wielce prawdopodobne) to wygrywasz, jeśli nie, to przegrywasz. Opisujesz zarówno swoją walkę jak i Pustelnika.
2. Będziesz naprzemiennie z NPC zadawać ciosy, które uwzględniasz w swoich statystykach. Pustelnik miałby dokładnie takie same statystyki co Ty.

Decyzję podaj mi na PW, albo na konto NPC albo na Aaon'a.

___Dobił teraz bardzo dobry interes. Otrzymał służącą. Esteria pewnie w ogóle nie zastanawiała się nad jego słowami, a ostrzegał! Tokaji jest jak demon, który zbiera duszę podpisując cyrografy. Wróżka sprzedała duszę prawdziwemu diabłu, ale to jej wybór.
___Podszedł bliżej wody, wchodząc na plażę. Pustelnik był aktualnie po drugiej stronie jeziora, dokładnie przed nim. Obaj byli przygotowani do walki. Nie spodziewał się jednak, że mężczyzna będzie posiadał taką broń i taką umiejętność. Nie do końca jest pewny czy wie czym się posługuje.
- Użytkownik błyskawic, ta? - powiedział prawie że sam do siebie. To nie było pytanie, tylko stwierdzenie. Uśmiechnął się i postanowił jako pierwszy zaatakować. Nie było to jednak w jego stylu, ale nie miał wyboru. Chciał otrzymać swoją nagrodę. Wziął głęboki oddech przez nos, dalej będąc w bezruchu, aż nagle poruszył głową w tył, następnie szybko poruszając ją w przód wypuszczając wielką wiązkę powietrza. Była odrobinę szybsza i silniejsza niż wcześniej, gdy pokazywał to wróżce.
___Pustelnik spoglądał, jak leci na niego kula powietrza. Zrobił unik w lewo, pozwalając polecieć tej wiązce dalej.
- Nieźle. A podobno masz ochronić tutejszą przyrodę? - powiedział, będąc gotowy do kontrataku. Atak Tokajiego wyrządził trochę szkód. Wyrwał kilka drzew, a także rozstąpił ponownie jezioro. Ucierpiało na tym kilka ryb. „Na wojnie zawsze będą ofiary” często używa się tego zwrotu na filmach. Miało to duże odbicie w rzeczywistości.
___Pustelnik robiąc unik, wykonał uderzenie swoim kastetem w stronę chłopaka, posyłając w niego żółty, duży i szybki piorun, który go nie trafił. Trudno jest z takiej odległości porządnie wycelować, w dodatku z taką mocą jaką jest burza. Niekontrolowana i niespodziewana. Nasz główny bohater, dzięki temu jednemu atakowi umiał określić kilka ważnych elementów o przeciwniku. Najprawdopodobniej jest w stanie kontrolować pogodę, albo wytworzyć burzę. Także jest typem wojownika na średni dystans. Co to znaczy średni dystans? Oznacza to, że walka z bliskiej odległości, dajmy na to od pięciu do dziesięciu metrów, bardziej mu się opłaci, niż wykonując ataki takie jak Tokaji, czyli z daleka. Pięćdziesiąt metrów i w zwyższ.
___Widząc dziurę, którą wykonał nieznajomy, trochę się zaniepokoił. - „Gdybym dostał tym piorunem, mogło być już po mnie.” - powiedział sobie w myślach lekko przegryzając wargę, jednak nie dał tego po sobie poznać. Zamknął na chwilę oczy i wyprostował. Musiał wymyślić jakąś strategię. Wiedział, że z bliska nie ma szans. Ma za to przewagę z kastetem. Za pomocą wiatru, może pokierować tor lotu błyskawicy, ale nie będzie pochopnie do tego podchodził. Nie zna swojego wroga.
___W czasie, gdy Tokaji obmyślał plan, wróg się nie patyczkował. Zaczął bardzo szybko biec po brzegu jeziora w stronę chłopaka, mając tylko zacięty uśmiech.
- Już się poddajesz? - powiedział, będąc już blisko niego. Wziął zamach, prawdą ręką trzymając w niej kastet, z którego wylatywały błyskawice na boki, a w jednej sekundzie zmieniły tor lotu, łącząc się i lecąc w stronę Władcy. W tym też momencie gwałtownie otworzył brązowe oczęta. - „Wiem!” - jedno słowo odbiło się echem po jego głowie. Za pomocą swoich zdolności kontroli nad powietrzem, zrobił szybki unik. Nie był zbyt efektywny, ponieważ osoby trzecie zauważyły bardzo szybkie przesunięcie się o jeden metr, ale prawdę mówiąc, to nie było takie proste. Władca zrobił także zamach ręką w stronę wroga, tym razem go trafiając. Jako pierwszy. Pustelnik zasłonił się rękoma, próbując powstrzymać strumień powietrza, ale i tak odrzucił go na dziesięć metrów. Tokaji nie był tak dobry w posługiwaniu się taką bronią. Jeszcze... Wszystko przed nim.
___Ku wszystkim zdziwieniu mężczyzna po przyjęciu uderzenia STĄŁ na wodzie, na którą wpadł. Tego pewnie nikt się nie spodziewał. Władca spojrzał na swojego przeciwnika, który utrzymuje się spokojnie na wodzie. - „Władca wody? Bardzo mało prawdopodobne. Więc jak do cholery?!” - pomyślał sobie, otwierając głęboko oczy. Pustelnik dalej miał zacięty uśmiech, tylko tym razem złączył ręce tworząc między nimi trójkąt. Otwarta część dłoni była skierowana na chłopaka. To nie wróżyło nic dobrego i miał racje.
- Aqua flagellum! - słowa te wyszły z ust pustelnika. Woda zaczęła szaleć, a z niej wyskoczyły dwa bicze wodne, potężne i długie. Tokaji nie przeanalizował wszystkiego. Nie mógł go nazwać już „Wojownikiem na średni dystans”. Mógł się teraz spodziewać wszystkiego.
___Atak wyglądał groźnie, a Władca nie był przygotowany na taki obrót spraw. Był w bardzo złej sytuacji. Nie mógł dłużej tak ryzykować, dlatego postanowił skorzystać z magii. Nie wierzył w to, że jego przeciwnik jest Władcą wody, wróżka pewnie by o tym wiedziała. Coś innego musiało za tym stać.
- Scutum! - krzyknął Tokaji, a przed nim utworzyła się ładna, zdobiona i pozłacana tarcza. Nie była w pełni zmaterializowana. Była tak jakby przezroczysta. Ładne zdobienia i starożytne symbole. Taka była właśnie tarcza Władcy, która opowiadała także jego uczucia do tego świata. Była pełna smutku, bólu i żalu, ale miała w sobie piękno, dobroć i miłość. Ktoś kto rozumiał te wszystkie aspekty artystyczne i starożytne symbole, mógł widzieć serce chłopaka.
___Tarcza, choć ładna, nie jest w stanie w pełni zatrzymać takiego ataku. Dzięki niej mógł się wycofać, ale za dużo mu to nie dało. Fala przebiła się przez tarczę i dorwała Władce, który szybko wycofywał się w stronę lasu. Leciał blisko ziemi, ciągle będąc odwróconym w stronę bicza wodnego. Uderzył go, znikając a pozostałości wody spadając na ziemie. Tokaji nie zdarzył wyhamować i wylądował na pobliskim drzewem, raniąc tym samym plecy. Stanął następnie na nogi, ciężko oddychając. Pustelnik szedł tylko w jego stronę, ciągle z uśmiechem, który już denerwował chłopaka.
- Pozytywnie mnie zaskoczyłeś. Czyli rozpoczynamy walkę na poważnie. - powiedział, prostując się, machając ręką. Zerwał się wiatr, który zaczął tworzyć bicze powietrzne. Nie widoczne, ale silne. Bardzo trudno się je kontroluje. Na drzewach zaczęły tworzyć się szramy, jakby po uderzeniach miecza. Z takiej odległości w jakiej się znajdował przeciwnik, nie można było uciec. Pustelnik był cwany i wiedział jak się dobrze przed tym zabezpieczyć. Drugi wir wodny, który stworzył otoczył się w około niego, broniąc go przed atakami Władcy.
___Wszystko działo się bardzo szybko. Obrona była skuteczna, ale do czasu, aż atak Tokajiego zniknie. Chłopak wpadł na jeszcze jeden dość skuteczny pomysł. Jak woda opadła i pustelnik był odkryty, podbiegł do niego uderzając go wiązką powietrza, wytworzoną z kastetu, ale to nie wszystko. Wyskoczył w górę i uniósł się, szybko znajdując się nad swoim wrogiem, który jeszcze, próbował opanować fale uderzeniową.
- Cholera! - powiedział tylko, zerkając na Władce, który szykował się do drugiego ataku. Wyciągnął rękę w stronę swojego celu, tym razem tworząc jedną, wielką falę powietrza, która dosłownie wbiła Pustelnika w ziemię. Podniosła się tylko chmura dymu, a Tokaji czekał na wyniki jego ataku. Nie wiedział czy to może załatwić sprawę. Jego przeciwnik nie był słaby. Byli na równym poziomie. Obaj o tym wiedzieli. Spotykając się na polu walki, można dowiedzieć się o poziomie wroga, już po pierwszym ataku.
___Chłopak czekał jakąś minutę, zanim Pustelnik postanowił dać o sobie znać. Podniósł się po jego dwóch atakach. Miał zniszczone i ubrudzone ubranie. Podobnie jak Tokaji, lecz on tylko plecy. Wiedział, że to jeszcze nie koniec. Pewnie wszyscy by atakowali go, gdyby zbierał się po taki ataku, ale nie Władca. On ma honor i swoją dumę. Nie idzie na łatwiznę.
- Nie będę dla ciebie łaskawy. - powiedział zimnym tonem chłopak, po czym leciał w stronę swojego przeciwnika, chcąc go zaatakować ponownie za pomocą kastetu. Była to bardzo przydatna moc. Wyzwalała w nim ukrytą siłę, którą mógł wykorzystać w prosty sposób. Pustelnik był ciągle spokojny, a to zawsze jest zły znak i jak zwykle się nie mylił.
- Illusio somniorum. - wypowiedział tylko mężczyzna łapiąc Władce w pułapkę. Już z samej nazwy można się domyślić co to takiego. Iluzja. Najprawdziwsza z prawdziwych iluzji, w której ludzie tracą zmysły. Co widział Tokaji? Nie wiele, zarówno za dużo. Wszystko było czarne. Pustka, totalna pustka. Nie mógł mówić, ale słyszał swój głos. Normalny człowiek by się już przestraszył, nie. Ale nie on. Nie był przestraszony, wręcz przeciwnie. Był zachwycony tak doskonałym posługiwaniem się magii. Chciałby dowiedzieć się więcej na temat tej magii. Była potężna. Słaby umysł nie miał szans na przetrwanie. A jak myślicie? Tokaji ma słaby umysł? Nieee... Jego „wady”, a są to cyniczność, egoizm i nieufność do innych, pozwoliły mu utrzymać trzeźwość. Nie da się go przekonać w jakikolwiek sposób, czy też torturować. On i tak będzie robił po swojemu.
___Co było w tej iluzji? Zobaczył samego siebie. Zupełnie innego niż on sam. Byli jak odbicie lustra. Spotkali się zły i dobry, tylko to wszystko było abstrakcyjne. Ten prawdziwy, mając charakter złego i tak był dobry. To mu nadaje więcej siły, niż by miał być „kochany” dla wszystkich. Wyszedł z tego bez problemu, po prostu... zabił samego siebie. Miał dość słuchania co powinien zrobić z swoim życiem, a tak drugi on mu nakazywał. Żeby wyjść z iluzji, najlepiej zranić się, lub zabić. To i tak się działo tylko w jego głowie. Był naprawdę przerażający.
___Pustelnik był zaskoczony z tego co przed chwilą zobaczył. Był pewny, że nie da rady wyjść z jego iluzji, a postąpił inaczej, niż ludzie. Czy to oznaczało, że był prawdziwym Władcą Żywiołu? Tokaji stanął przed nim, z lekkim uśmiechem. Oczywiście doznał niestety bólów wewnętrznych. Głowa mu pękała z bólu. To był skutek uboczny zadzierania z umysłem. Zranił sam siebie, a to poważna sprawa. Nie wiedział, czy to coś da i czy to go nie zabije, ale wolał się przekonać od razu.
- Renovatio Spiritus. - powiedział, dwoma palcami masując sobie skroń. Ból głowy minął. Cieszył się, że Pustelnik, nie był aż taki zły. Dał czas, mu się zregenerować, dlatego zamierza to teraz zakończyć. Rozmyślał też nad nowymi zadaniami dla wróżki, a będzie tego na pewnooo dużooo...
- Czas już to kończyć! - dodał, po chwili przyjmując postawę do kolejnego ataku, tylko tym razem, musiał zrobić to porządnie. Tak, by wbić mężczyznę w ziemię, by nie mógł wstać. Użyje zaklęcia, które warto użyć na końcowe ataki. Spowolnienie czasu! Kiedy się tego nauczył? Jeszcze za czasów poznawania magii. To były pierwsze zaklęcia, które chciał wypróbować. Rzadko co mu to wychodziło, ale... wreszcie mu się udało. To nie jest taka łatwa sprawa. Żeby nauczyć się takiego zaklęcia, trzeba posiadać olbrzymie zasoby many, a także dobrze ją kontrolować. Bez odpowiedniej synchronizacji, wszystko mogło iść w pioruny. Nie da się spowolnić czasu ogółem, ale można go spowolnić w danym rejonie i na daną chwilę. Są to ułamki sekund. Maksymalnie dziesięć. To bardzo dużo czasu i tyle tylko potrzebuje. W tym czasie jest w stanie zakończyć to już nudną walkę. Najpierw trzeba wytworzyć barierę czasową, za pomocą rozproszenia many w około uczestników w walce, a następnie można to wykonać.
- Tempus Slowdown! - wymówił następujące słowa i czas zwolnił. Miał teraz dziesięć sekund na ataki, które go mają powalić.
___Pierwszy na jaki się zdecydował to... bicze powietrzne. Wziął zamach dwoma rękoma i nimi mocno machnął, tworząc kilkanaście biczy, które dosięgnęły Pustelnika. Miało to na celu osłabienia go, a także zrobienia niezbyt znacznych, ale stanowczych ran. Tak by nie zginął, ale nie mógł dalej walczyć. Musiał mieć pewność, że to zadziała dlatego wzbił się w powietrze. Złączył kciuki i palce wskazujące ze sobą, ustawiając ręce tak, by pomiędzy tymi palcami utworzył się romb. W środku tego rombu był mężczyzna, który upadał na jedno kolano, z odniesionych wcześniej ran. Tym razem użył ostatecznej techniki, która nazywała się „Świst”. Naprawdę musi wymyślić inną nazwę! Tak czy inaczej, przez ocierające się pierwiastki w powietrzu, wytworzył się bardzo głośny pisk, który słyszał tylko Pustelnik. Na niego oddziaływała moc Tokajiego i tylko on mógł to słyszeć.
- To już koniec. - powiedział tylko lądując na ziemi i ściągając kurtkę, która była zniszczona. Wielka szkoda. Bardzo ją lubił. Ruszył w stronę wróżki by z nią pogadać, zostawiając mężczyznę by doszedł do siebie.
___Dowiedział się ważnej rzeczy o swoim przeciwniku. Był to najprawdziwszy mag. Zwykły człowiek, który poznał aspekty magii i odkrył w sobie zasoby many. Rzadkością jest spotkać takiego kogoś w tak dziwnych czasach. Być może pochodził z jakiegoś magicznego klanu, lub coś w tym stylu, ale jakby zaczął więcej przykładać się do treningu, mógłby osiągnąć bardzo dużo. Był dumny z tej walki i ze swojego przeciwnika. Naprawdę godna walka.

OOC: Ubieganie się o zaklęcie Tempus Slowdown ataku.

Tokaji: Zaliczone zaklęcie Tempus Slowdown (atak) - za zgodą: Aaon'a.

Tak... dawał z siebie wszystko, jak obiecał, a mimo to przegrał potyczkę. Dobrze, przynajmniej zdobył nowy cel w życiu - stać się silniejszym i kiedyś znów spróbować swoich sił z Władcą Wiatru. Szkoda nadszarpniętego wdzianka, lecz to mały koszt w porównaniu z doświadczeniem jakie zyskał.
-Nie, to nie koniec. To jest dopiero początek.

Pustelnik:

Uniósł ręce lekko ku górze i sprowadził nad jeziorem słońce odganiające ciemne chmury, które nadciągnęły wraz z walkami żywiołów: pioruna, wody (ze strony Pustelnika) oraz przede wszystkim wiatru (ze strony Władcy). Spuścił dłonie na dół i rzekł:
-Do zobaczenia wkrótce.
Z zamyśloną miną odwrócił się na pięcie i odchodził w zupełnie innym kierunku niż przybył. Najwyraźniej naprawdę zostawił ten mały kraj Wróżek w spokoju. I udał się w kolejną podróż. Być może skrzyżują się jeszcze ścieżki tych magicznych wojowników.

Esteria:

Dziewczyna wychyliła się trzęsąc się jak galareta. Nie widziała nigdy w życiu takiej nawałnicy mocy jak w chwili potyczki między dwoma mężczyznami. Kilka powalonych drzew i śniętych ryb to w sumie niewielka cena za wolność od oprawcy. Ju-Pi-Ka-Jej!
-Haaa! Udało Ci się!
Wyskoczyła z dziupli powalonego drzewa i zwiększyła swoje rozmiary, gdy Pustelnik zniknął z pola zasięgu wzroku. Podbiegła do Władcy i rzuciła mu się na szyję jak dziecko.
-Wiedziałam do kogo powinnam iść o pomoc, dzięki, dzięki, dzięki!
Ochłonąwszy nieco zeszła z chłopaka i dzierżąc lizaka w ręce uśmiechała się od ucha do ucha.
-To... gdzie idziemy?

Esteria:

Będzie musiała przyzwyczaić się, że jej nowy kolega będzie uważać się za pana sytuacji. Niech tak będzie, ale nie na długo.
-Kupić? Mogę sama wykonać, nawet bez czarów. Ale to po jedzeniu... Tokaji-sama.
Dygnęła lekko i z uśmiechem wędrowała po łące przy jeziorze w poszukiwaniu mięsa. Zajączki pochowały się, więc będzie zmuszona złowić ryby, i tak też zrobiła. Zarzuciła sieci (wyczarowane za pomocą lizaka, a co - trzeba sobie pomagać) i siedząc przy brzegu oczekiwała na posiłek. Wyłowiła z pięć ryb, z czego trzy były odpowiedniej wielkości i to te zabrała nad ognisko, które przygotowała. Kiedy opiekały się ryby, Esteria wyjęła kawałki różnych materiałów z torby i zszywała je przy pomocy nici. Westchnęła cicho i robiła swoją pracę. Ciekawe czy zawsze będzie ją już tak traktował, bo na dłuższą metę nie wytrzyma takiego stosunku. xD

Za te emotki w postach będziesz wisiał na latarni za... wiadomo co. ~ Nono
Gomenasaaai... ~Aaon

Esteria:

Zszywała w całość skrawki materiałów, ale przestała, gdy Tokaji nawiązał do tego co zrobiła. Zmarszczyła czółko i odłożyła na bok robotę wstając z ziemi i stojąc przed chłopakiem.
-Nie posunęłabym się do zabicia, gdyby to było możliwe. Nie wiesz wszystkiego, a wciskasz swój ciekawski nos.
Odchrząknęła i dodała nieco łagodniejszym tonem:
-To ona najpierw pozbawiła mnie życia, dlatego "pożyczyłam" jej ciało. Nie wracajmy już do tego tematu.
Wróciła do dokończenia kurtki i w ciszy wykonywała pracę. Mimo, że nie musiała zwracać się do Władcy per "sama", to nie zaniecha powierzonej roboty. Skończyła po kwadransie głuchej ciszy i wręczyła Tokaji'owi wdzianko.

Jak na tym kolesiu:

Zabrała do swojej ręki lizak i spojrzała z uwagą na Władcę Wiatru.
-Tak, dla przypomnienia dodam, że nazywam się Esteria. Mam nadzieję, że nie będziesz mnie wzywać z byle powodu. To do zobaczenia Tokaji-kun.
Uśmiechnęła się lekko i przełożyła przez ramię lizak, po czym skurczyła się i zniknęła gdzieś w trawie.

___Niezbyt interesowało go jakie dziewczyna ma wytłumaczenie na temat śmierci żony Pustelnika. On tylko ostrzegał, a czy on to zrobi, czy ktoś inny, to już inna historia. On działa tylko na zlecenie, za dobrą opłatą.
- Rany, rany... - powiedział z uśmiechem, rozsiadając się na pieńku i spoglądając w niebo. Wróżka już sobie poszła. Gdy będzie jej potrzebował, w razie kogoś wytropienia to ją wezwie. Tak się zaczął teraz zastanawiać czy to jest owad? To musi być gadający owad.
___Wstał i rozciągnął się. Dość tego leniuchowania, mógł coś porobić. Najchętniej to poleci do domu i się prześpi. Jest w sumie środek nocy. a nie ma lepszego na razie zajęcia. Będzie musiał porozmawiać ze swoimi informatorami, czy coś ciekawego dzieje się na wyspie. Może by odwiedził jakieś sąsiednie miasto.
___Trochę głośno było o mieście Oroka. Tam powinien się udać, bo nigdy nie był. Podobno jest to straszne miasto, chciałby się przekonać o tym osobiście, co tak takiego strasznego. Tak, debil z Tokajiego. Na siłę szuka kłopotów.

z tematu :arrow: Bar "Sącząca krew"